ایهام و استعاره نیست
این بیداد تاریکی
تمام پنجره ها را هم که بگشایی
این بختک ظلمت را هیچ بسم اللهی نمی راند
خسوف تمام است
و سگهای همسایه که مدام وق می زنند
زمین لرزه ای ویرانگر هم که برسد
سکوت مبهم آجرها را
تکانی نمی دهد
و تنها هراس من این است
که انتهای این پارسایی مدام
جز بهشت دروغین باوری خیالی نباشد......
از: ندا. م
تمام حرام ها را هم که حلال کنیم
به اعجاز هزاران "قبلت"
بازهم سهم من نخواهی شد
حتی اگر هر شبم به یمن حضورتو
خیس خیس باشد
اگرهم به لطف تمام صیغه ها و
به استناد تمام امضاها
هر شب
هر روز
هر لحظه
مال من باشی
بازهم سهم من نخواهی بود
و تمام درد من این است.....
از: ندا. م
انسان زاده شدن تجسد وظیفه بود
توان دوست داشتن و دوست داشته شدن
توان شنفتن
توان دیدن و گفتن
توان اندهگین و شادمان شدن
توان خندیدن به وسعت دل، توان گریستن از سویدای جان
توان گردن به غرور بر افراشتن در ارتفاع شکوهناک فروتنی
توان جلیل به دوش بردن بار امانت
و توان غمناک تحمل تنهایی
تنهایی
تنهایی
تنهایی عریان
انسان دشواری وظیفه است
برگرفته از مجموعه "در آستانه"
از: بامداد خسته
با من به آن نقطه اوج بیا
تا در بلندترین ارتفاع شهوتم
از حضیض اینهمه همخوابگی مکرر بی طراوت برهانمت
عشق نیست
این خواهش مدام
که در من می جوشد و تنها
در خاک تن تو جوانه خواهد زد
چیزی میان حس و هوس
آشنا نیست
با من
آشنا نیست
از تمام خطوط قرمز که بگذریم
شکوفایی خیس این ابهام غریبه را
جشن می گیرم
تورا خواسته ام
رغمارغم هر آنچه نداری
و بی هیچ عنایتی
به هر آنچه که داری
تو را
خالی خالی
از تمام قاعده ها که بشویمت
تورا خواسته ام
در بی بدیل ترین لحظه های بی پروایی ام
با من به آن خانه خلوت
که در آستانه رویا ساخته ام
بیا
به ضیافت خمارشکنی که بنشینیم
رخوت این ماههای ریاضت را
در آغوش تو به خاک می سپارم
از: ندا. م
