برای تو که تنها سهم من از دنیایی
آخرین بار که چیزی نوشتم برای تو بود و هنوز تمام کاغذهایم به بوی تن تو بهاری اند...
لذت آن اولین بار از تو گفتن که نه، برای تو گفتن آنچنان زیر زبانم مزمزه باران و ستاره نشاند که دوباره نوشتن انگار دور ترین کار دنیا شد ... هنوز نشئگی من و کاغذ و قلم برپاست ....
امروز که روز میلاد توست همان دم افطار است ... به طعم تر بوسه تو ماهها روزه سکوتم را شکسته ام ... و جای تو که در حضور اینهمه فاصله حتی دمی خالی نیست ...
تو با منی ... همیشه و همه جا ....
******
توشه ای برداشته ام
کوچه به کوچه، شهر به شهر، غربت به غربت را
گشته ام
شاعری می خواهم
که شاید به یمن تعابیری که من نمی دانم و نمی شناسم، گره کور دل ام
را برای چشمهای تو بگشاید ...
من مانده ام و این زبان الکن
و التهاب غریبی که فرو نمی نشیند
روزی هزار کاغذ حرام می کنم،
تمام واژگان دنیا را اسیر کرده ام
و هنوز از تو چیزی نگفته ام
من صفحه ای می خواهم که بوی خاک بدهد
به وسعت هزار جزیره تنها
صفحه ای که عطر غربت دائمی تو را به لحظه هایم بپاشد
قلمی می خواهم به بلندای هفت آسمان
و دواتم بیشمار اقیانوس
آنوقت از تو خواهم سرود ....
شاید
شاید
اگر صدایم نزنی
اگر نگاهم نکنی
اگر دستهایم نلرزند ....
از: ندا. م
